Osmanlı mutfağında ve tıbbında değerli bir yeri olan ebegümeci, yüzyıllardır doğal şifa kaynağı olarak kullanılıyor. Mevsiminde toplanan taze yapraklarıyla yapılan yemekler ve çaylar, yalnızca lezzetiyle değil, sıhhate olan tesirleriyle de dikkat çekiyor. Bilhassa kan şekerini dengeleme ve insülin direncini azaltma özelliği sayesinde çağdaş tıpta da isminden kelam ettiriyor.
EBEGÜMECİNİN YARARLARI NELERDİR?
İnsülin direncini düşürür: Lifli yapısı ve doğal antioksidanları sayesinde, kan şekeri düzeylerinin dengelenmesine yardımcı olur. Diyabet riski taşıyanlar için doğal dayanak sağlar.
Bağışıklığı güçlendirir: C vitamini ve antioksidan içeriğiyle bedeni hastalıklara karşı korur.
Sindirim sistemine âlâ gelir: Hafif müshil tesiri ile kabızlığı önler, mideyi rahatlatır.
İltihap giderici özelliği vardır: Özellikle boğaz ağrısı ve ağız içi yaralarına yeterli geldiği bilinir.
Cilt sıhhatini dayanaklar: Lapa halinde hazırlanıp haricen uygulanabilir; egzama ve cilt tahrişlerinde yatıştırıcı tesir gösterir.
EBEGÜMECİ NASIL TÜKETİLİR?
Yemeği: Soğanla kavrulup zeytinyağıyla pişirilerek ana yemek ya da meze olarak sunulabilir.
Çayı: Kurutulmuş ebegümeci yapraklarıyla hazırlanan çay, hem boğazı rahatlatır hem de bağışıklığı dayanaklar.
Salatası: Haşlanarak yoğurtla karıştırıldığında hafif ve sağlıklı bir öğün olur.
OSMANLI’DA EBEGÜMECİ
Osmanlı hekimbaşıları ebegümecini, bilhassa ateş düşürücü, idrar söktürücü ve karaciğer destekleyici olarak reçetelerde sıkça kullanırdı. Saray mutfağında ise mevsimlik bir ot olarak birçok yemekte değerlendirilirdi.
